Дали треба да се разгледа квалитетот на водата која е пиеме?
Денес водата содржи многу отровни ( токсични) продукти благодарение на човековата цивилизација. Загадувањата со бензин, флуорид, фармацевски лекови, пестициди, олово, азбест, нитрати, па и радиоактивен отпад дирекно влијаат и на нашата вода. Веќе е идентификовано повеќе од 800 нечистотии во водата, а за жал тој број постојано расте.
Хлорот е еден од нечистотиите, а лесно можи са се препознае по неговиот непријатен мирис. Хлорирањето на водата е скоро секаде прихватено, а се применува поради уништување на бактериите во водата. Иронично е дека таа постапка хлорирање на водата е ослободувал од инфективни организам, а денеска е одговорен за појава на нови врсти опасни загадувачи.
Трихалометаните се нус продукти од дезинфекцијата на водата, а настануваат кога хлорот во водата реагира со потопените органски хемикалии. Поради нивната токсична природа во водата за пиење е неприфатливо да бидат пронајдени трихалоген метаните. За жал и покрај нивната токсичност тие се премногу вообичаени сосојки во водата за пиење. Овие хемикалии и поширокот семејство на хлорирани јаглеводороди, како што се DDT, PCB, TCE, тие се поврзани со срцевите заболувања, сенилност (ментална слабост кај постари лица) и рак. Исто така треба да се напомени дека болестите предизвикани од токсичните во водата се хронична појава, а вообичаено и за жал се откриваат после подого време.
Еден од најзастапените тешки метали во водата за пиење е оловото (Pb). Каде што водоводната мрежа е постара во куќите, градовите, каде има тешка индустрија (црна и обоена металургија) каде што и почвата е загадена, водата се дистрибуира низ оловни цевки. Колку повеќе водата е во допир со оловните цевки, стои во нив толку и токсичноста од металот го прима на себе. Оловото можи да го оштети репродуктивниот и централниот нервен систем, го зголемува крвниот притисок, го оштетува слухот, Во потешки случаи можи да дојди до појава на анемичност и оштетување на бубрезите. Оловото се поврзува со проблематичното понашање, неспособност за учење и споро (закржлавено) растење, а таквите деца со поспор развој се со послаб имунитет се поосетливи. Бебињата кое се хранат со шише можат да апсорбираат дури 85% олово растворено во вода.
Жива (Hg), e исто така спаѓа во тежок метал кој се наоѓа во водата. Треба да се напомени дека градскиот водовод ја отстранува живата, но луѓето кои користат сопствени бунари потполно се незаштитени и тоа каде што се подрачјата развиени со земјоделие. Труењето со жива предизвикува кожни проблеми, внатрешни крварења, губење на заби, оштетување на црниот дроб и бубрезите. Оловото и живата се само две од повеќе од 800 штетни, отровни хемикалии кои се пронајдени во водата за пиење. Многуте други загадувачи водата ги носи со себе и при самата нејзина дистрибуција која минува низ се постарата цевки од водоводна градска мрежа. Водата која течи низ цевките пополека го раствора материјалот од цевките кога доаѓа во допир со нив како Оловото, азбестот. Тука можи да се спомни и многубројните водоводни дефекти, оштетувања, хаварии, попуштањето на самите цевки од корозија за р ѓаност на застарената хидраулична опрема. Мораме да имаме на ум дека прописите за питка вода наменети за јавно здравство мораат да бидат економски – “издржани”. Постојат многу напредни технологии за преработка на вода но се прескапи да се применат на поширок адотиториум, а де не го спомнеме и одржувањето и замената на огромната инфраструктура за дистрибуција на вода. Поради суровата економска реалност широко се прифатени такви нивоа на загадувачи повисоки од посакуваното ниво, која е директно поврзана со здравјето, и чистата вода од секој чешма веќе станува сценарио и далечен сон. Од стотици на загадувачки супстанции во вода, само неколку се следени.
Се поставува прашањето каква вода треба да се пие?
Без никаков сомнеж најдобро е да се пие вода, но дали е тоа секоја врста на вода? Ако се сомневаме на водата од чешма дали флашираната вода е решение? За жал не. Таа се дели по минералниот состав во водата, природни води и За дневна потреба на вода не се препоречува да се пие минерална вода. Докторите се плашат дека големата содржина на минерали и соединенија можат да имаат негативни последици по здравствени ако се колсумираат во поголеми количини. Како пример можиме да го спомниme Натриумот (Na), кој предизвикува висок крвен притисок или нитрати и нитрити, кои го блокираат преносот на кислородот и примарен се предизвикувач метемоглобинемие* и спонтаните абортуси. Не смееме да заборавиме да калциумот Ca, колсумиран во поголеми количини, а се наоѓа во монералните води можи да го забрза стварањето на камен во бубрегот. Квалитетот на природната вода за пиење во голема мера зависи од квалитетот на неговите ресурси, (изворот) технологијата на полнење и дезинфекцијата, квалитет на машини за третман на вода и на дистрибутивниот систем на водата во шишиња. Мораме да се потсетиме дека изворската вода, како и секоја друга вода која доаѓа од земјата со голема веројатност е загадена. Додека “столната вода” е обична вода од чешма со таа разлика што од неа е одстарнет вкусот на хлор. Сите видови на флаширана вода се произведуваат во фабрики за вода, а потоа се транспортираат со камиони до трговците на големо каде се складираат. Оттука повторно се товарат во камиони до маркетите. Може да се забележи дека од фабриката до маркетот поминува неколку недели, каде се изложува на полици. Ние самите не би си дозволиле во нашите куќи толку долго да седи складирана. Сите знаеме дека пиката вода и храната најдодро е да се конзумираат свежи. Денешно време во маркетите можи да се најде вода од сите страни на светот, долго време седена складирана, во камионите при транспортот на секакви климатски услови, а со тоа и зголемување на нејзината цена. Се почесто слушаме дека се купува флаширана вода сметајќи дека немаме подобро решение. Но тоа решение е скапо и многу неповолно. Доколку се одлучиме дека извор на питката вода да биде од влаша тогаш мораме постојано да носиме флаши со нас кога ќе се потрошат истите ги фрламе со што директно влијаеме во загадување на итекако загадената околина. Гледаме дека доста се вложува во производство на флаширани води но факт е дека не можиме да бидиме подеднакво сигурни дека пиеме квалитетна вода.
Dr. David. G. Williams ” АЛТЕРНАТИВА ЗА ЗДРАВА И СВЕСНА ЛИЧНОСТ “
“Секогаш кога зборувам за опасностите што произлегуваат од водата за пиење добивам писма коде ми пишуваат дека нашата хлорирана вода е една од најдобрите во светот. Дозволете ми неколку остри прашање. Прво хлорот непружа никаква заштите од пестициди, вируси, и други небактериски загадувања. Второ хлорот формира трихалогенметани који се поврзуваат со зголемено заболување од рак, голем ризик за да се родат мртви бебиња ((epidemilogy 99;10:23-7). Единствената добра работа на хлорот е уништувањето на штетните бактерии e-coli i salamonele. Новите податоци од истражувањата зборуваат дека хлорот 100% не ги убиваат ни бактериите.
Препорачуваме реверзна осмоза повеќе од 15 год, а денес сум уверен како никогаш до сега дека тој е единствен начин за прочистување на вода. Не постои ниедна друга метода која можи да ги одстрани сите видови на загадување и да се подготви онака како што мајката природа се спремала да ни е даде: Два атома на водород еден на кислород. Неможите да добиете ништо почисто од тоа.”
